حــیـــــات

اللَّهُمَّ اجْعَلْ

مَا يُلْقِي الشَّيْطَانُ فِي رُوعِي

مِنَ التَّمَنِّي وَ التَّظَنِّي وَ الْحَسَدِ ذِكْراً لِعَظَمَتِكَ، وَ تَفَكُّراً فِي قُدْرَتِكَ، وَ تَدْبِيراً عَلَى عَدُوِّكَ،

وَ مَا أَجْرَى عَلَى لِسَانِي

مِنْ لَفْظَةِ فُحْشٍ أَوْ هُجْرٍ أَوْ شَتْمِ عِرْضٍ أَوْ شَهَادَةِ بَاطِلٍ أَوِ اغْتِيَابِ مُؤْمِنٍ غَائِبٍ أَوْ سَبِّ حَاضِرٍ وَ مَا أَشْبَهَ ذَلِكَ

نُطْقاً بِالْحَمْدِ لَكَ، وَ إِغْرَاقاً فِي الثَّنَاءِ عَلَيْكَ، وَ ذَهَاباً فِي تَمْجِيدِكَ، وَ شُكْراً لِنِعْمَتِكَ، وَ اعْتِرَافاً بِإِحْسَانِكَ، وَ إِحْصَاءً لِمِنَنِكَ.

خدایا شیطان به دل من آرزوی چیزی را می اندازد که به دیگری داده ای، فکرم را درگیرش می‌کند  تا جایی که آرزو کنم که آنچه به او داده‌ای را از او بگیری و به من بدهی. خدایا کاری کن که آن چه که میلش را به دلم می‌اندازد، یاد عظمت تو  را در دلم بیاندازد و آنچه که فکرم را مشغول می‌کند، به تفکر در قدرت تو بیانجامد و آن آرزویی که تو دوست نداری در حق مؤمنی بکنم، به سوی دشمن تو افکنده شود.

خدایا شیطان به زبان من سخنانی جاری می‌کند.که از جنس ناسزا، بیهوده‌گویی ،آبرو بردن یا گواهی دروغ دادن یا غیبت مومن غائب یا بهتان بستن به شخص حاضر و شبیه به این موارد است. خدایا تو از پیش خودت کاری کن که این واژگان به سخنانی از جنس حمد و ثناء برای خودت تبدیل بشود. آنها را به سخنانی از جنس شکر به نعمتها، اعتراف به احسانها و شمارش منت‌های خود تبدیل کن.

صحیفه سجادیه، دعای مکارم اخلاق،دشمن شناسی،روش شناسی،ذکر.

یک هفته است که همه مدارس علمیه شهر ما منتظر مهمان هستند. مهمانی از شهر مقدس قم که برای بازدید تشریف می آورند.گفتم بازدید،یاد بازرس هایی افتادم که به مدرسه می‌آمدند.یادمه سال سوم ابتدایی وقتی آقای بازرس سرزده در کلاس را بازکرد و آمد تو.خانم معلم ما که یک خانم چادری و مومنی بود،از رفتار آن آقا بسیار ناراحت شد و به او تذکر داد.اما وقتی از قبل خبر داشتیم که قراره بازرس بیاد،هیجان خاصی به آدم دست می داد.
مهمان این هفته شهر ما که کلی مدارس را به تکاپو واداشته است،کسی نیست جز آقای عبدالکریم بهجت پور،مدیر حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور که البته حتما با یک گروه تشریف می آورند.
اما جالبه که آشنایی ما با آقای بهجت پور برای وقتی بود که دوره قرآن و عترت در قزوین برگزار می شد و آقای صالحی کتابی را تدریس می کردند که برای آقای بهجت پور بود.در واقع سبک تفسیر تنزیلی قرآن را ایشان با همت خود و همکارانشان احیاء کرده بودند.بعد از پایان دوره در حال نوشتن تکالیف دوره بودم که کنجکاو شدم درباره این روش تفسیری مطالبی  را در اینترنت جست و جو کنم.توی همین وب گردی بودم که با چهره ایشان هم آشنا شدم و اما یک دفعه یک چیزی دیدم که خیلی برایم عجیب و جالب آمد.یکی از مدارس علمیه، انتصاب ایشان را به مدیریت حوزه های علمیه خواهران تبریک گفته بود.باورم نمی شد که آقای جمشیدی بی خبر رفته باشند و این مولف محترم که ما ایشان را به عنوان مرجع علمی دوره قرآن و عترت می شناختیم ،جای ایشان آمده باشند.به هر حال این میز و صندلی امانت است و همه ما امانت‌دار.سطح و اندازه میز هم فرقی نمی کند.تمام دنیا هم که زیردست آدم باشد،باید یک روز بگذارد و برود.خوش به حال آن کس که از این فرصت برای رونق دین و آیین این مرز و بوم استفاده کند و در عین حال، دینش هم سالم بماند. به هر حال از همین جا تشریف فرمایی حجت الاسلام و المسلمین آقای بهجت پور را به دیار مینودری قزوین خوش آمد می گویم و امیدوارم سابقه قرآنی ایشان برای اعتلای حوزه های علمیه چراغ راه باشد.والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته

خواهرم می پرسد؛چند روز دیگه به ماه رمضان مونده؟این عادت همیشگی ماست که وقتی نزدیک یک چیز میشویم،روزشماری می کنیم.تقویم بادصبا را از روی موبایلم  نگاه می کنم.امروز آخرین جمعه ماه شعبان است. احساس میکنم چه قدر دچار غفلت بوده ام .ناخوداگاه نرم افزار مفاتیح الجنان را روی صفحه گوشیم باز میکنم.عناوین اعمال را که میبینم خدا را شکر  میکنم که حداقل به مراسم احیای نیمه شعبان که در مدرسه برگزار شد،رفته ام.اعمال آخرین  روزهای ماه شعبان را جست و جو میکنم.روایتی از امام رضاست که میفرماید هرکه سه روز آخر شعبان را روزه بگیرد و به ماه رمضان وصل کند،ثواب دو ماه روزه برای او نوشته  میشود.در ته قلبم احساس امید میکنم..اما روایت دوم را که می‌خوانم متوجه می‌شوم که همه چیز روزه داری نیست.آمادگی برای ورود به ماه رمضان اخلاص میخواهد.این روایت از ابوالصَّلْت هَروی از امام رضا علیه السلام است که میگوید: در جمعه آخر ماه شعبان به خدمت امام رضا علیه‌السلام رفتم؛ حضرت فرمود که« ای ابوالصَّلْت! اکثَر ماه شعبان رفت و این جمعه آخر آن است پس تدارک و تلافی کن در آنچه از این ماه مانده است تقصیرهایی را که در ایّام گذشته این ماه کرده ای و بر تو باد که رُو آوری بر آنچه نافع است برای تو و دعا و استغفار بسیار کن و تلاوت قرآن مجید بسیار کن و توبه کن به سوی خدا از گناهان خود تا آنکه چون ماه مبارک درآید خالص گردانیده باشی خود را برای خدا و مگذار در گردن خود امانت و حق کسی را مگر آنکه ادا کنی و مگذار در دل خود کینه کسی را مگر آنکه بیرون کنی و مگذار گناهی را که می کرده ای مگر آنکه ترک کنی و از خدا بترس و توکّل کن بر خدا در پنهان و آشکار امور خود و هر که بر خدا توکّل کند خدا بس است او را و بسیار بخوان در بقیّه این ماه این دعا را:«اللهم إن لم تکن غفرت لنا فیما مضی من شعبان فأغفر لنا فیما بقیه منه…. خدایا اگر در آن قسمت از ماه شعبان که گذشته،ما را نبخشیدی،در روزهای باقیمانده این ماه، ما را ببخش….» خدایا شرط پذیرش توبه،جبران گناه است.اما در این فرصت کوتاه چگونه جبران کنم.خدایا  توفیق دعای خالصانه را از ما مگیر.خدایا کمک کن در این روزها حق همه را رعایت کنم.کینه کسی را بر دل نگیرم.به اوقاتم برکت ده تا یاد تو در آن پر رنگ تر باشد.خدایا لحظه ای ما را به حال خودمان رها مکن.آمین یارب العابدین.